«Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ». ΣΤ’ ΑΡΧ.... ΜΑΣ!

January 6th, 2012 | Author: kartesios

Ως πότε θα ζούμε αυτόν τον παραλογισμό, επιτέλους; Μας έχουν κάνει πρόβατα, μας έχουν κουρέψει με την ψιλή, πήραν το μαλλί μας να κάνουν πουλόβερ και τώρα ετοιμάζονται να μας οδηγήσουν κανονικά στο σφαγείο για να πάρουν το κρέας μας.
Οι κροκόδειλοι του ΔΝΤ, οι τραπεζίτες, οι τοκογλύφοι, οι προϊσταμένες αρχές του νεοφιλελευθερισμού στυλ Ξαφά, είναι με τα σαγόνια ανοιχτά και ζητάνε αίμα και κρέας.
Εμείς, την ίδια ώρα, αγνοώντας τον άμεσο κίνδυνο κάνουμε μέγιστο θέμα το αν ο Γιώργος Παπανδρέου αποχωρήσει από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, το γιατί δεν αποχωρεί και το πώς θα αντιδράσουν οι δελφίνοι.
Λοιπόν, ο Γιώργος Παπανδρέου δε φεύγει, επειδή δε γουστάρει να απομείνει χωρίς ιδιότητα και ξαφνικά να βρεθεί κατηγορούμενος για το Μνημόνιο. Ο Γιώργος Παπανδρέου ξέρει καλά τι γίνεται «εκεί έξω» και δεν το διακινδυνεύει.

Από την περίπτωση που ως απλός βουλευτής θα κρέμεται από ένα «ναι» ή «όχι» των άλλων βουλευτών στο θέμα της ασυλίας του – αν τυχόν αρχίσουν οι μηνύσεις εναντίον του- μέχρι το γεγονός ότι η αστυνομική δύναμη που πλέον θα δικαιούται θα είναι πολύ μικρή, τα πάντα δημιουργούν αρνητικές προοπτικές.
Πόσες μονάδες ΜΑΤ και πόσοι κρυφασφαλίτες να συνοδεύουν πλέον έναν απλό βουλευτή; Ένας αστυνομικός, άντε δύο ή τρεις. Για ποιο λόγο, λοιπόν, περιμένουν κάποιοι στα σοβαρά να εγκαταλείψει το δικαίωμά του στην προστασία ο ΓΑΠ;
Πόσους βουλευτές άραγε θα βόλευε να στερήσουν από έναν συνάδελφό τους το δικαίωμα της ασυλίας του απέναντι στη δικαιοσύνη, αν ήταν να χρεωθεί και τις δικές τους ευθύνες; Φυσικά, όλους! «Με βαριά καρδιά και χρέος στον ελληνικό λαό» ακόμη και οι στενότεροι φίλοι του πρώην πρωθυπουργού, θα τον «έδιναν» στεγνά να δικαστεί με αντάλλαγμα το δικό τους πολιτικό μέλλον και την πλήρη παραγραφή των δικών τους αδικημάτων.
Ποιος, λοιπόν, πιστεύει ότι όλες αυτές οι ιστορίες με τα πολιτικά συμβούλια και οι καβγάδες με τον Ψυχάρη έχουν κάποια ουσία; Κάποιοι λένε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου περιμένει να επανεκλεγεί στη Σοσιαλιστική Διεθνή και ύστερα να παραιτηθεί από πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Μπορεί να έχουν και δίκιο, αλλά ειλικρινά στ’ αρχ.... μου. Τον Γιώργο Παπανδρέου τον θέλω πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ μέχρι την τελευταία στιγμή, ελπίζοντας ότι θα βρεθεί μαζί με όλους τους υπουργούς των κυβερνήσεών του στο εδώλιο για εσχάτη προδοσία.
Φυσικά, τα διεθνή κέντρα που τον κατασκεύασαν και μας τον φόρτωσαν, θα πρέπει να έχουν ετοιμάσει κάποιο σχέδιο διαφυγής του. Δεν τους συμφέρει να υποχρεωθεί να μιλήσει ο πρώην πρωθυπουργός και με τις αποκαλύψεις του να βάλει φωτιά σε όλο το Νότο της Ευρώπης.
Αντί, λοιπόν, να παρακαλάμε να «πέσει» ο Γιώργος Παπανδρέου, καλό θα ήταν να πιέζουμε να μείνει. Να τον κρατήσουμε εδώ, στην Ελλάδα, ακόμη και ως όμηρο. Οι προστάτες του ΓΑΠ, έχουν ήδη βάλει μπροστά το σχέδιο Β΄ με την κωδική ονομασία «Παπαδήμος».
Οι δύο τρομοκρατικού χαρακτήρα δηλώσεις του Λουκά Παπαδήμου προς τους κοινωνικούς εταίρους, εργοδοτικές και εργατικές ενώσεις, έριξαν ακόμη και το τελευταίο ίχνος προσωπείων.
Με τα λόγια: «Πρέπει να χάσουμε ακόμη λίγο από το επίπεδο ζωής μας τώρα, γιατί αλλιώς θα τα χάσουμε όλα» και «Χωρίς την συμφωνία με την τρόικα και την παρεπόμενη χρηματοδότηση, η Ελλάδα τον Μάρτιο αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο άτακτης χρεοκοπίας» εκβίασε την κοινωνία ο Λ. Παπαδήμος.
Τα ίδια ακριβώς έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου, τα ίδια είχε επαναλάβει αργότερα ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Όμως τα ψωμιά και των δύο είχαν τελειώσει. Δε μπορούσαν να πάρουν άλλα σκληρά μέτρα. Είχαν απενεργοποιηθεί, λίγο από την ίδια την κοινωνία, λίγο από το φόβο μιας ανεξέλεγκτης έκρηξής της.
Και τότε η Τρόικα έστειλε τον Μεσσία! Ο Λουκάς Παπαδήμος εμφανίστηκε ως ο Σωτήρας, που όμως δε θα έκανε κάτι διαφορετικό απ’ ότι οι προηγούμενοι. Κι εκεί ήταν το εκπληκτικό της χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Ενώ ο Παπαδήμος διορίστηκε για να λειτουργήσει τόσο σκληρά εναντίον μας, όσο δε μπορούσε ο Γιώργος Παπανδρέου που πλέον είχε και την εσωτερική αμφισβήτηση, η αγορά έδειξε να τον αγκαλιάζει με την εμπιστοσύνη της.
Ενώ ο άνθρωπος μιλούσε για απολύσεις, λουκέτα, εξασφάλιση κερδών των τραπεζών και αύξηση της ανεργίας, οι Έλληνες μέσα στον πανικό τους να πιαστούν από κάπου, πιάστηκαν από τον Παπαδήμο.
Τον θεώρησαν σοβαρό. Βέβαια, μέχρι και σήμερα δεν κατάλαβα πόση σημασία έχει αν ο δήμιός σου είναι χαζός ή ιδιοφυία, αλλά η πλειοψηφία κάτι ξέρει. Και μπορεί να ήταν εντελώς ψευδές το 80% της συμπάθειας που του έδιναν σε δημοσκοπήσεις τα Αλαφουζέικα και τα Μπομπολέικα, αλλά όσοι έχουν και τη μικρότερη σχέση με την αγορά γνώριζαν ότι και το πραγματικό ποσοστό δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητο.
Στη συνέχεια, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, άρχισαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα, να τονίζουν ότι το μέγα πρόβλημα του Παπαδήμου στην «πορεία για τη σωτηρία της χώρας», είναι οι υπουργοί της κυβέρνησης που αρνούνται να δράσουν αστραπιαία κόβοντας κεφάλια εργαζομένων κατά χιλιάδες.
Προσέξτε! Το μήνυμα των ΜΜΕ είναι ότι, το πρόβλημα του διορισμένου πρωθυπουργού είναι οι εκλεγμένοι υπουργοί! Δε μπορεί να υπάρξει καθαρότερη καθοδήγηση προς το συμπέρασμα ότι «Προτιμούμε διορισμένους τεχνοκράτες από εκλεγμένους πολιτικούς»!
Το ζητούμενο «περισσότερη και πιο άμεση Δημοκρατία» μετατράπηκε διά του MEGA σε «όλο και λιγότερη ή και καθόλου Δημοκρατία»! Το αίτημα για «ικανούς και καθαρούς εκλεγμένους πολιτικούς», μετατρέπεται από τον ΣΚΑΪ σε αίτημα «για διορισμένους εκπροσώπους ξένων συμφερόντων»!
Όλο και περισσότεροι αποδέχονται πλέον ότι η Ελλάδα αποτέλεσε ένα νέο εργαστήριο πειραμάτων του ΔΝΤ και λοιπών οικονομικών δυνάμεων. Ας μην αποκλείσουμε το γεγονός ότι ένα από αυτά τα πειράματα θα ασχοληθεί με το πόσο αποδεκτή μπορεί να γίνει από την κοινωνία μία κυβέρνηση διορισμένων που θα αρκείται σε ψευτοδημοψηφίσματα.
Για την ώρα, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Παπαδήμος διορίστηκε για να εκτελέσει μία αποστολή. Την υπογραφή του νέου Μνημονίου με όσο το δυνατόν απεχθέστερους όρους για την Ελλάδα και τους Έλληνες, αλλά και την υπαγωγή όλων των δανείων στο αγγλικό δίκαιο.
Αν είναι να γίνει κάτι για να σωθούμε, θα πρέπει να γίνει τώρα, αύριο το πολύ. Να μην ξεκινήσουν καν οι διαπραγματεύσεις. Αν ξεκινήσουν, τότε τζάμπα συζητάμε τόσο καιρό. Μόνοι μας θα έχουμε βάλει το κεφάλι μας στη λαιμητόμο.
Ας μην πέφτουμε, λοιπόν, στην παγίδα των εσωκομματικών εξελίξεων του ΠΑΣΟΚ και στο μέλλον του Γιώργου Παπανδρέου. Δεν είναι καν θέμα. Είναι αποπροσανατολισμός. Την υπόθεση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ας τη γράψουμε στ’ αρχ.... μας, όσο ακόμη τα διαθέτουμε.