Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

December 22nd, 2011 | Author: kartesios

Τα Ταμεία έχουν υποστεί απώλειες 4,5 δισ. ευρώ από τη μείωση των εισφορών λόγω της ανεργίας και της μείωσης των αμοιβών, αλλά και της αύξησης της εισφοροδιαφυγής.
Δεν το λες και κάλαντα, αλλά είναι μια ακόμη απόδειξη ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα είναι αποτέλεσμα ενός καλά οργανωμένου σχεδίου. Όταν πριν από δύο χρόνια ακόμη κι εμείς οι άσχετοι γράφαμε ότι πέρα από την ύφεση, τα μέτρα που λαμβάνονται θα χτυπήσουν τα ταμεία, νομίζαμε ότι ανακαλύπταμε την πυρίτιδα.
Στο στρατηγείο της Τρόικας και του καθεστώτος, φυσικά και θα γελούσαν διαβάζοντας την εκδήλωση τέτοιων ανησυχιών που δημοσίευαν κάποιες λίγες εφημερίδες και πολλά blogs. Θα ξεκαρδίζονταν, επειδή αυτό που εκείνοι είχαν ως ζητούμενο, εμείς το βλέπαμε σαν επικίνδυνη πιθανότητα.
Και γελάνε ακόμη. Ειδικά με θέματα όπως η εισφοροδιαφυγή. Διότι μέσα στο σχέδιο ήταν να ρημάξουν υπηρεσίες όπως οι Επιθεωρήσεις Εργασίας και να τις αδειάσουν από προσωπικό. Ακόμη, όμως κι εκεί που απέμειναν κάποια ίχνη ελεγκτικών οργανισμών, οι υπάλληλοί τους νιώθουν μεγάλα κορόιδα.
Αντιγράφω από το chiospress.gr: «Η εταιρεία που είχε και εξακολουθεί να έχει μετά και τον τελευταίο διαγωνισμό την καθαριότητα του Νοσοκομείου Χίου κηρύχτηκε έκπτωτη, ενώ παράλληλα της επιβλήθηκε ποινή αποκλεισμού 1 έτους από τη δυνατότητα να συμμετέχει στους διαγωνισμούς καθαριότητας του Νοσοκομείου, καθώς σε ελέγχους των Επιθεωρητών Εργασίας διαπιστώθηκε ότι η εταιρεία προβαίνει σε συνεχείς σοβαρές παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, όπως αδήλωτη εργασία.

Η ποινή αποκλεισμού από τους διαγωνισμούς του Νοσοκομείου του ενός έτους, άρχεται από τον περασμένο Απρίλιο, όπου τότε σε άλλους ελέγχους των Επιθεωρητών Εργασίας διαπιστώθηκε ότι η εν λόγω εταιρεία συνεχίζει τις παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, παρά τα πρόστιμα που της είχαν επιβληθεί σε προγενέστερους ελέγχους. Από το νόμο, το Νοσοκομείο είχε τη δυνατότητα να επιβάλλει στην εταιρεία ποινή αποκλεισμού έως και 3 χρόνια».
Η εταιρεία, λοιπόν, είχε τιμωρηθεί με πρόστιμα, αλλά προφανώς τα κέρδη που αποκόμιζε από την εισφοροδιαφυγή ήταν περισσότερα από τα πρόστιμα, οπότε τα πλήρωσε και συνέχιζε την ίδια τακτική.
Από την άλλη, ενώ πιάστηκε να εισφοροδιαφεύγει κατ’ επανάληψη, τιμωρήθηκε από τη διοίκηση του νοσοκομείου με τη μικρότερη ποινή αποκλεισμού που μπορούσε να της επιβάλλει.
Όλο αυτό το σκηνικό δεν είναι τίποτε άλλο από μία ακόμη απόδειξη τού πώς φαντάζονται την ανάπτυξη οι Βενιζέλοι, οι Χρυσοχοΐδηδες, οι Λοβέρδοι και οι λοιπές κουβαρίστρες αυτού του κεντήματος που έχει θέμα την εξαθλίωση των εργαζομένων.
Αυτό εννοούν αναδιάρθρωση Δημοσίου. Κλείνουμε υπηρεσίες και τις δωρίζουμε σε ιδιώτες, οι οποίοι εισφοροδιαφεύγουν, αφήνουν για μήνες απλήρωτους τους εργαζόμενους, καταπατούν κάθε ίχνος εργασιακών δικαιωμάτων και πληρώνουν για μεροκάματο όσο τους καπνίσει.
Αν αυτό είναι το όνειρο όσων, με τυφλό μίσος και γενικεύσεις, ζητούν την κατάργηση του Δημοσίου έτσι γενικώς και αορίστως, τότε χαλάλι τους το όνειρο. Αφιερωμένο. Κι αν κάποτε βρεθούν σκλάβοι στη γαλέρα τού τάδε ιδιοκτήτη συνεργείου που έχει αναλάβει την καθαριότητα, την είσπραξη χρεών προς το Δημόσιο ή όποιου άλλου τομέα, ελπίζω να μη γκρινιάξει.
Ας τραγουδήσει το «όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε τώρα» του Χατζηγιάννη, καθώς θα είναι πολύ χαρούμενος που επιτέλους το μοντέλο ανάπτυξης που οραματιζόταν τόσα χρόνια έγινε πραγματικότητα.
Χωρίς να το καταλαβαίνουν, είναι οι χτίστες που εργάζονται για την ολοκλήρωση της Ελλάδας του Μνημονίου. Είναι οι ίδιοι εθελοντές που στηρίζουν τον Βενιζέλο όταν δηλώνει ότι «Το πραγματικό κόστος μιας ενδεχόμενης εξόδου από το ευρώ θα ήταν η διάλυση του κοινωνικού ιστού», λες και υπάρχει ακόμη κοινωνικός ιστός.
Όλοι αυτοί που μέχρι σήμερα δεν καταλαβαίνουν ότι σε κάθε μείωση μισθού των δημοσίων υπαλλήλων, χάνονται αυτόματα πολλές θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, είναι άξιοι της μοίρας τους.
Όσοι απαιτούν απολύσεις στο Δημόσιο και δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό σημαίνει αυτομάτως εξαφάνιση πελατών από την αγορά και εμφάνιση νέων λουκέτων, είναι οι ίδιοι που θα πάθουν έμφραγμα όταν κλειδώσουν για τελευταία φορά την πόρτα του δικού τους καταστήματος.
Λένε ότι πρέπει να προσέχεις τί εύχεσαι, γιατί μπορεί να πραγματοποιηθεί. Όσοι ακόμη και σήμερα μιλούν μέσα από το στόμα του Πάγκαλου και εύχονται να απολυθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι επειδή είναι κοπρίτες, δεν έχουν αντιληφθεί ότι μπορεί ο κύκλος της οικονομίας να ήταν σαν στραβοχυμένη ζάντα, αλλά κυλούσε.
Θα μπορούσε και έπρεπε η ζάντα αυτή να διορθωθεί. Αντ’ αυτού, όμως, ευχήθηκαν να βγει η ζάντα εντελώς. Ε, τώρα ας κάνουν ωτο στοπ στην έρημο μήπως και περάσει κάποιος να τους πετάξει μέχρι το επόμενο μεροκάματο. Ο εχθρός τους ήταν αλλού. Και παραμένει ακόμη εκεί, γελώντας με τα θύματα που γέννησε η προκατάληψη όταν πηδήχτηκε με το λαϊκισμό.