Αυτές τις ημέρες φαίνεται ακόμη πιο γελοίο το ερώτημα που έθεταν τον Ιούνιο οι «Ψύχραιμοι» στους «Αγανακτισμένους». Ξέρετε, εκείνο το ερώτημα που έλεγε «Κι άντε να πέσει η κυβέρνηση και το σύστημα, μετά; Τι θα γίνει μετά; Ποια είναι η πρότασή σας;».
Το σύστημα δεν έπεσε, η κυβέρνηση ενδυναμώθηκε από δύο ακόμη κόμματα και ήρθε η ώρα να ρωτήσουν οι «Αγανακτισμένοι» τους «Ψύχραιμους», «Τώρα; Τι γίνεται τώρα; Ποια είναι η επόμενη κίνηση;».
Έχει απίστευτη πλάκα η αμηχανία του μαλάκα. Ομολογώ ότι την απολαμβάνω και αν είχα λεφτά θα αγόραζα κι ένα καλό κόκκινο κρασί για να τη συνοδέψω. Διότι ο μαλάκας του Ιουνίου, τώρα νιώθει και πανικόβλητος.
Ο αγανακτισμένος κάπου είχε ψυλλιαστεί το αδιέξοδο και είχε μυριστεί την καταστροφή που ερχόταν. Τώρα, μπορεί να είναι απολυμένος, εξοργισμένος, απογοητευμένος, αλλά έκπληκτος σίγουρα δεν είναι.
Θες επειδή είχε διαβάσει πέντε πράγματα παραπάνω στη ζωή του, θες επειδή έβλεπε τα πράγματα πιο καθαρά, θες επειδή είχε αντιληφθεί το παιχνίδι του καθεστώτος, πάντως την καταστροφή την περίμενε. Και η αγωνία του, που σήμερα επιβεβαιώνεται, σίγουρα δεν ήταν αποτέλεσμα κληρονομικού χαρίσματος.
Ο μαλάκας μυαλό δε βάζει. Έφαγε την τρικλοποδιά από τον Παπανδρέου, έσπασε τα μούτρα του, αλλά μυαλό δεν έβαλε. Ξανατρώει την τρικλοποδιά του σωτήρα Βενιζέλου, ξανασπάει τα μούτρα του, μυαλό δεν έβαλε. Ξαναπέφτει στην παγίδα τού Μεσσία Παπαδήμου, ξαναγεμίζει ελπίδα και κάπου εκεί λες ότι τελικά το κεφάλι του είναι γεμάτο σκατά, οπότε απλώς δεν υπάρχει χώρος για μυαλό.
Ο μαλάκας ακούει τώρα τον Βενιζέλο να του μιλάει για την κούραση που νιώθει και την πίεση που δεν αντέχει. Είμαι σίγουρος ότι ο μαλάκας σκέφτεται ότι μια καλή λύση θα ήταν να πάει ο Βενιζέλος για μερικές μέρες στην κατασκήνωση. Μέχρι εκεί φτάνει η σκέψη του. Πιο πέρα, δεν έχει.
Ο μαλάκας, νομίζει ότι το μέτρο της εφεδρείας δεν πέτυχε επειδή οι υπουργοί έχουν σοσιαλιστικό υπόβαθρο και ο συναισθηματισμός τους δεν τους επιτρέπει να πετάξουν ανθρώπους στο δρόμο.
Αρνείται, δηλαδή, να αντιληφθεί ότι οι υπουργοί έχοντας ξεκινήσει ήδη τον προεκλογικό τους αγώνα – και κάποιοι από αυτούς τον αγώνα για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ – τα ξαναβρήκαν με τα κοπρόσκυλα, δηλαδή τους συνδικαλιστές του Κινήματος.
Έτσι, κουμάντο κάνουν πλέον τα πράσινα κομματόσκυλα, τα οποία φυσικά δεν επιθυμούν να χάσουν εργαζόμενους που τους ψήφιζαν όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας στην ΠΑΣΚΕ σταλινικά ποσοστά της τάξης του 80% και πάνω.
Η εφεδρεία μπλοκαρίστηκε επειδή ήταν οριζόντια και τα κριτήρια δεν περιελάμβαναν την κομματική ταυτότητα. Αποχωρούσαν πολλοί ΠΑΣΟΚοι. Η εφεδρεία αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε μαζικές απολύσεις, όπου στα κριτήρια θα περιλαμβάνεται και η κομματική ταυτότητα του εργαζόμενου.
Το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν έφαγε τα παιδιά του. Τα τάιζε και τα φρόντιζε. Αυτό θα κάνει και τώρα. Θα διώξει εργαζόμενους που δεν είναι κοντά του, που δεν είναι δικοί του, που δεν ανήκουν στο καθεστώς.
Το ΠΑΣΟΚ ναι μεν θέλει να μειώσει το Κράτος έστω και λίγο για τα μάτια του κόσμου, αλλά κυρίως, αυτό που θέλει είναι να το ελέγχει όσο περισσότερο μπορεί. Να έχει δικά του τα συνδικάτα. Να μη γίνονται απεργίες κι όταν γίνονται, αυτές να είναι με σχεδόν μηδενική συμμετοχή και να «κορυφώνονται» με πορείες σε στυλ περιπάτου.
Το ΠΑΣΟΚ δε θέλει να σβήσει άδοξα. Όποιος πιστεύει ότι η πραγματική εκλογική του δύναμη είναι αυτή που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις, ζει αλλού. Το ΠΑΣΟΚ θα εξαγοράσει την επιβίωσή του, διατηρώντας τους ψηφοφόρους του σε ασφαλές περιβάλλον.
Όχι ότι η ΝΔ, δεν προσέλαβε, δε ντάντεψε, δεν προσπάθησε να «κατακτήσει» το Δημόσιο. Προσπάθησε! Όμως η ΝΔ δε διαθέτει τα «χαρίσματα» του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι δεν κατάφερε ποτέ της να βρει το δικό της «Λαλιώτη».
Είναι όπως με τα σκάνδαλα. Αυτά του ΠΑΣΟΚ περνάνε ως συνήθεια και πάντα προσωποποιούνται, οπότε το Κίνημα παραμένει αλώβητο. Τα σκάνδαλα της ΝΔ είναι πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες την επόμενη ημέρα και φυσικά τα χρεώνεται σαν παράταξη.
Η ΝΔ είναι μεζές για το ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, κάνει τα ρεπό του στην εξουσία, όταν οι ΠΑΣΟΚοι θέλουν να ξεκουραστούν, να μετρήσουν τα κέρδη τους ή να σφαχτούν μεταξύ τους για τον επόμενο αρχηγό, ακριβώς όπως έκαναν ιστορικά όλες οι βαρβαρικές φυλές.
Όσο υπάρχει στην Ελλάδα αυτό το κόμμα, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Το ΠΑΣΟΚ είναι χτισμένο πάνω στη λογική της ρεμούλας, της λαμογιάς, της ηθικής εξόντωσης των αντιπάλων του. Είναι ό,τι πιο νοσηρό και βρώμικο έχει περάσει από την ελληνική πολιτική ιστορία. Όχι από τη σύγχρονη, αλλά από την αρχαιότητα.
Ακόμη και το ΛΑΟΣ έχει στίγμα. Οι άνθρωποι είναι φασίστες σε όλο τους το μεγαλείο. Τους ξέρεις, είναι φανερός αντίπαλος της Δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ είναι σαν το καρκινικό κύτταρο που φοράει μανδύα φυσιολογικότητας κι όταν αποφασίσει να τον πετάξει από πάνω του, είναι αργά. Έχει μολύνει όλα τα όργανα.
Αυτό πληρώνουμε σήμερα. Την έρπουσα φωτιά που όταν μπήκε στο δάσος ήταν αργά. Τώρα, όσο και να φτύνουμε, η φωτιά δε σβήνει. Μέχρι και το μάτι της Τρόικας έχει τρομάξει με αυτούς τους απατεώνες του καθεστώτος.
Κι έτσι, νομίζουμε ότι το γαμημένο καθεστώς του ΠΑΣΟΚ λέει «ναι» σε όλες τις απαιτήσεις της Τρόικας, ενώ στην ουσία συμβαίνει το αντίθετο. Η Τρόικα λέει «ναι» σε όλους τους όρους του καθεστώτος, επειδή κατάλαβε ότι δε θα βγάλει άκρη διαφορετικά.
Γι’ αυτό και πλέον βαρέθηκε να διαψεύδει ότι τα μέτρα που παίρνει το καθεστώς είναι δικές της εμπνεύσεις. Άλλωστε, καθόλου δε την ενδιαφέρει ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε την κρίση ευκαιρία για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του. Τα λεφτά της θέλει να παίρνει, ο τρόπος ούτε που τη νοιάζει.
Το σύστημα δεν έπεσε, η κυβέρνηση ενδυναμώθηκε από δύο ακόμη κόμματα και ήρθε η ώρα να ρωτήσουν οι «Αγανακτισμένοι» τους «Ψύχραιμους», «Τώρα; Τι γίνεται τώρα; Ποια είναι η επόμενη κίνηση;».
Έχει απίστευτη πλάκα η αμηχανία του μαλάκα. Ομολογώ ότι την απολαμβάνω και αν είχα λεφτά θα αγόραζα κι ένα καλό κόκκινο κρασί για να τη συνοδέψω. Διότι ο μαλάκας του Ιουνίου, τώρα νιώθει και πανικόβλητος.
Ο αγανακτισμένος κάπου είχε ψυλλιαστεί το αδιέξοδο και είχε μυριστεί την καταστροφή που ερχόταν. Τώρα, μπορεί να είναι απολυμένος, εξοργισμένος, απογοητευμένος, αλλά έκπληκτος σίγουρα δεν είναι.
Θες επειδή είχε διαβάσει πέντε πράγματα παραπάνω στη ζωή του, θες επειδή έβλεπε τα πράγματα πιο καθαρά, θες επειδή είχε αντιληφθεί το παιχνίδι του καθεστώτος, πάντως την καταστροφή την περίμενε. Και η αγωνία του, που σήμερα επιβεβαιώνεται, σίγουρα δεν ήταν αποτέλεσμα κληρονομικού χαρίσματος.
Ο μαλάκας μυαλό δε βάζει. Έφαγε την τρικλοποδιά από τον Παπανδρέου, έσπασε τα μούτρα του, αλλά μυαλό δεν έβαλε. Ξανατρώει την τρικλοποδιά του σωτήρα Βενιζέλου, ξανασπάει τα μούτρα του, μυαλό δεν έβαλε. Ξαναπέφτει στην παγίδα τού Μεσσία Παπαδήμου, ξαναγεμίζει ελπίδα και κάπου εκεί λες ότι τελικά το κεφάλι του είναι γεμάτο σκατά, οπότε απλώς δεν υπάρχει χώρος για μυαλό.
Ο μαλάκας ακούει τώρα τον Βενιζέλο να του μιλάει για την κούραση που νιώθει και την πίεση που δεν αντέχει. Είμαι σίγουρος ότι ο μαλάκας σκέφτεται ότι μια καλή λύση θα ήταν να πάει ο Βενιζέλος για μερικές μέρες στην κατασκήνωση. Μέχρι εκεί φτάνει η σκέψη του. Πιο πέρα, δεν έχει.
Ο μαλάκας, νομίζει ότι το μέτρο της εφεδρείας δεν πέτυχε επειδή οι υπουργοί έχουν σοσιαλιστικό υπόβαθρο και ο συναισθηματισμός τους δεν τους επιτρέπει να πετάξουν ανθρώπους στο δρόμο.
Αρνείται, δηλαδή, να αντιληφθεί ότι οι υπουργοί έχοντας ξεκινήσει ήδη τον προεκλογικό τους αγώνα – και κάποιοι από αυτούς τον αγώνα για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ – τα ξαναβρήκαν με τα κοπρόσκυλα, δηλαδή τους συνδικαλιστές του Κινήματος.
Έτσι, κουμάντο κάνουν πλέον τα πράσινα κομματόσκυλα, τα οποία φυσικά δεν επιθυμούν να χάσουν εργαζόμενους που τους ψήφιζαν όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας στην ΠΑΣΚΕ σταλινικά ποσοστά της τάξης του 80% και πάνω.
Η εφεδρεία μπλοκαρίστηκε επειδή ήταν οριζόντια και τα κριτήρια δεν περιελάμβαναν την κομματική ταυτότητα. Αποχωρούσαν πολλοί ΠΑΣΟΚοι. Η εφεδρεία αργά ή γρήγορα θα μετατραπεί σε μαζικές απολύσεις, όπου στα κριτήρια θα περιλαμβάνεται και η κομματική ταυτότητα του εργαζόμενου.
Το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν έφαγε τα παιδιά του. Τα τάιζε και τα φρόντιζε. Αυτό θα κάνει και τώρα. Θα διώξει εργαζόμενους που δεν είναι κοντά του, που δεν είναι δικοί του, που δεν ανήκουν στο καθεστώς.
Το ΠΑΣΟΚ ναι μεν θέλει να μειώσει το Κράτος έστω και λίγο για τα μάτια του κόσμου, αλλά κυρίως, αυτό που θέλει είναι να το ελέγχει όσο περισσότερο μπορεί. Να έχει δικά του τα συνδικάτα. Να μη γίνονται απεργίες κι όταν γίνονται, αυτές να είναι με σχεδόν μηδενική συμμετοχή και να «κορυφώνονται» με πορείες σε στυλ περιπάτου.
Το ΠΑΣΟΚ δε θέλει να σβήσει άδοξα. Όποιος πιστεύει ότι η πραγματική εκλογική του δύναμη είναι αυτή που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις, ζει αλλού. Το ΠΑΣΟΚ θα εξαγοράσει την επιβίωσή του, διατηρώντας τους ψηφοφόρους του σε ασφαλές περιβάλλον.
Όχι ότι η ΝΔ, δεν προσέλαβε, δε ντάντεψε, δεν προσπάθησε να «κατακτήσει» το Δημόσιο. Προσπάθησε! Όμως η ΝΔ δε διαθέτει τα «χαρίσματα» του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι δεν κατάφερε ποτέ της να βρει το δικό της «Λαλιώτη».
Είναι όπως με τα σκάνδαλα. Αυτά του ΠΑΣΟΚ περνάνε ως συνήθεια και πάντα προσωποποιούνται, οπότε το Κίνημα παραμένει αλώβητο. Τα σκάνδαλα της ΝΔ είναι πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες την επόμενη ημέρα και φυσικά τα χρεώνεται σαν παράταξη.
Η ΝΔ είναι μεζές για το ΠΑΣΟΚ. Ουσιαστικά, κάνει τα ρεπό του στην εξουσία, όταν οι ΠΑΣΟΚοι θέλουν να ξεκουραστούν, να μετρήσουν τα κέρδη τους ή να σφαχτούν μεταξύ τους για τον επόμενο αρχηγό, ακριβώς όπως έκαναν ιστορικά όλες οι βαρβαρικές φυλές.
Όσο υπάρχει στην Ελλάδα αυτό το κόμμα, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Το ΠΑΣΟΚ είναι χτισμένο πάνω στη λογική της ρεμούλας, της λαμογιάς, της ηθικής εξόντωσης των αντιπάλων του. Είναι ό,τι πιο νοσηρό και βρώμικο έχει περάσει από την ελληνική πολιτική ιστορία. Όχι από τη σύγχρονη, αλλά από την αρχαιότητα.
Ακόμη και το ΛΑΟΣ έχει στίγμα. Οι άνθρωποι είναι φασίστες σε όλο τους το μεγαλείο. Τους ξέρεις, είναι φανερός αντίπαλος της Δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Το ΠΑΣΟΚ είναι σαν το καρκινικό κύτταρο που φοράει μανδύα φυσιολογικότητας κι όταν αποφασίσει να τον πετάξει από πάνω του, είναι αργά. Έχει μολύνει όλα τα όργανα.
Αυτό πληρώνουμε σήμερα. Την έρπουσα φωτιά που όταν μπήκε στο δάσος ήταν αργά. Τώρα, όσο και να φτύνουμε, η φωτιά δε σβήνει. Μέχρι και το μάτι της Τρόικας έχει τρομάξει με αυτούς τους απατεώνες του καθεστώτος.
Κι έτσι, νομίζουμε ότι το γαμημένο καθεστώς του ΠΑΣΟΚ λέει «ναι» σε όλες τις απαιτήσεις της Τρόικας, ενώ στην ουσία συμβαίνει το αντίθετο. Η Τρόικα λέει «ναι» σε όλους τους όρους του καθεστώτος, επειδή κατάλαβε ότι δε θα βγάλει άκρη διαφορετικά.
Γι’ αυτό και πλέον βαρέθηκε να διαψεύδει ότι τα μέτρα που παίρνει το καθεστώς είναι δικές της εμπνεύσεις. Άλλωστε, καθόλου δε την ενδιαφέρει ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε την κρίση ευκαιρία για να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του. Τα λεφτά της θέλει να παίρνει, ο τρόπος ούτε που τη νοιάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου