Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου 2011
Φτάσαμε 10 Δεκέμβρη, όλοι οι Έλληνες στα σπίτια τους , στην πλειοψηφία τους φοβισμένοι, μουδιασμένοι και αδρανείς.
Ναι, αυτοί οι ίδιοι που στο διάστημα Μαίου-Ιουνίου βρίσκονταν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους απαιτώντας άμεση αλλαγή στα πράγματα, άμεση ανατροπή του συστήματος.
Ίσως να μοιάζανε με "προπονητές της εξέδρας", οι οποίοι βλέπουν ότι η ομάδα "δεν τραβάει" κι ό,τι χρειάζεται αλλαγές, απαιτούν τις αλλαγές, αλλά ενώ ξέρουν ποιους να βγάλουν δεν ξέρουν ποιους να βάλουν!
Και ως προπονητές της εξέδρας, ο καθένας απαιτεί κάτι άλλο κι οτιδήποτε διαφορετικό είναι για τον καθένα μαλακία έως και... καπηλεία-καπέλωμα!
Οι αλλαγές φυσικά και δεν βρέθηκαν έγκαιρα και ώσπου να αποφασίσουν τι χρειάζεται, φάγανε πολλά "γκολ" και η κατάσταση μοιάζει ώρες-ώρες η αναστρέψιμη.
Δε μας φτάνουν τα δικά μας προβλήματα, είναι κι οι "διαιτητές" στημένοι και ήρθε κι έδεσε το γλυκό...
Ήρθε μια ήττα ηχηρή του όποιου κινήματος.
(Αν και πάντα υπάρχει και η ρεβάνς...)
Έτσι οι φλογεροί "Μακρυγιάννηδες" της άνοιξης και του καλοκαιριού, ξαφνικά "φθινοπώριασαν" και γίναν μελαγχολικοί, κοιτάζουν ηττημένοι τα κιτρινισμένα φύλλα της αντίστασης να πέφτουν σωρηδόν στο χώμα και να 'ρχεται και ο βαρύς χειμώνας όπου δε θα 'χει απομείνει τίποτα πια να θυμίζει εκείνη την όμορφη κι ελπιδοφόρα Άνοιξη.
Μοναδική ελπίδα η φυσική νομοτέλεια του ερχομού της Άνοιξης μετά το Χειμώνα.
Και συνήθως όσο πιο βαρύς είναι ο Χειμώνας, τόσο πιο ανθισμένη και ευωδιαστή είναι η Άνοιξη!
Η Φύση θα αποφανθεί λοιπόν κι εκεί!
Ως τότε οι Μαρκυγιάννηδες θα φαντάζουν στην καλυτερη περίπτωση Καραγκιόζηδες και στη χειρότερη Χατζηαβάτηδες, κλασικές προσωποποιήσεις του Ραγιά.
(ο μεν βολεψάκιας καταφερτζής που καταφέρνει απλώς να επιβιώνει, ο δε χαφιές των αφεντάδων, οσφυοκάμπτης, εθελόδουλος. Κι οι δύο πάντως -με τον τρόπο του ο καθένας- σκυφτοί. Ο ένας από την καμπούρα του κι ο άλλος από τις ρεβεράντζα χαιρετούρες)
Ώσπου να ξυπνήσουν μια και καλή ξανά οι Μακρυγιάννηδες και να βγουν απ' τα καφενεία, τα πάρκα και τις παρείστικες κουβεντούλες και να ξαναμπούν στο φυσικό τους χώρο: στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες!
Ντύθηκες Μακρυγιάννης τις απόκριες
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Ντύθηκες Μακρυγιάννης τις απόκριες
κι άρχισες να μιλάς για ελευθερία
σ' εμάς που ακόμα δεν έκλεισαν οι πληγές
και τρέχουν μια πηχτή θανάσιμη ιστορία.
Ήρωά μου, αίνιγμά μου
και στο τρόλεϊ γείτονά μου
ανθρωπάκο καθημερινέ
σ' έχω συνεταίρο
για τα περαιτέρω
ένοχε μαζί κι αθώε μου εαυτέ.
Έλεγες ήρθα να σας λύσω τα δεσμά
και μες στου Φλόκα είσαι δύο αιώνες
καφέ να πίνεις και η λήθη να κερνά
ποιός θ' ανταμείψει πια τους τόσους μας αγώνες;
Λέοντας, χαμαιλέοντας κι οδηγητής
κι όλοι ντυμένοι πάντα κάποιον άλλο
εγώ, εσείς κι αυτοί στο τέλος της γιορτής
θα μοιραστούμε της αλήθειας το ρεγάλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου