'' Να σταθώ στα πόδια μου '' Λεωνίδας Μπαλάφας - Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης (official video)

Στίχοι: Λεωνίδας Μπαλάφας. Μουσική: Λεωνίδας Μπαλάφας – Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Παπαδουλάκης Παραγωγή Indigo View 2015 https://www.youtube.com/watch?v=AufQINNTbNc

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΤΕΡΑ;


Δε θυμάμαι ποιος πρωτοείπε τον όρο «Εθνική κατάθλιψη» κι από τότε έχει γίνει η Εθνική μας καραμέλα. Το μόνο που ξέρω είναι, ότι πρόκειται για μεγάλη παπαριά που επεδίωξε να θολώσει την κατάσταση.
Εντελώς εκλαϊκευμένα, κατάθλιψη έχει κάποιος που τα βλέπει όλα μαύρα την ώρα που όλα γύρω του είναι σε ροζάκι. Κατάθλιψη έχει κάποιος που νιώθει δυστυχισμένος χωρίς να ξέρει το λόγο. Η κατάθλιψη είναι πάθηση και όχι η πραγματικότητα, εσύ ηλίθιε που το πρωτοείπες.
Ο Έλληνας δεν έχει κατάθλιψη. Έχει προβλήματα κι έχει κάθε λόγο να νιώθει δυστυχισμένος. Βιώνει τη δυστυχία, δεν τη φαντάζεται. Χρήματα θέλει για να επιβιώσει, όχι φάρμακα, εσύ φερέφωνο που πρωτομίλησες για Εθνική κατάθλιψη.
Με την «κατάθλιψη» τελειώσαμε. Ας δούμε τώρα και το «Εθνική». Δεν υφίσταται τέτοιο πράγμα. Ξεχνάμε το έθνος και ας μιλήσουμε για το λαό. Λοιπόν, κάθε μέρα που περνά, φαίνεται και πιο ξεκάθαρα ότι ο «ελληνικός λαός» δε ζητάει κάτι συγκεκριμένο, δεν ξέρει τι του γίνεται, έχει χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια.
Χαζοχαρούμενο μπορείς και να τον πεις, καταθλιπτικό με τίποτα. Βλέπω μέρος του ελληνικού λαού, χαμογελαστό. Και χαμογελά, επειδή στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται πρώτη και με διαφορά η Νέα Δημοκρατία.

Προφανώς, δεν έχουν καταλάβει τίποτα απ’ όσα συμβαίνουν γύρω τους. Νομίζουν ότι αν γίνει η Ν.Δ. κυβέρνηση, αυτοί θα πάρουν την εκδίκησή τους από τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ και θα μπορέσουν επιτέλους να ξαναγίνουν λαμόγια εκείνοι ή μάλλον «κουμπάροι» όπως αποκαλούνται στη γαλάζια παράταξη.
Νομίζουν ότι θα γίνουν οι γαλάζιοι Φωτόπουλοι, ότι θα εξαιρεθούν από την εφεδρεία, ότι θα πάρουν κάποια χρηματοδότηση από το γαλάζιο κράτος, ότι θα βρουν κάποια τρύπα να χωθούν στο δημόσιο.
Δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο εχθρός τους είναι το παρελθόν. Συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ως εχθρό τους το ΠΑΣΟΚ. Όχι την πολιτική που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ, αλλά εκείνους που βολεύτηκαν επί ΠΑΣΟΚ.
Είναι τρελοί! Όπως τρελοί είναι κι αυτοί που δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και απαντούν ότι σαν επόμενο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ προτιμούν τον Λοβέρδο.
Η δημοσκόπηση έγινε για λογαριασμό της εφημερίδας «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ». Μπορεί να παίζει τα παιχνίδια της κι αυτή. Να είναι αντι-Βενιζελική. Όμως και στις υπόλοιπες σχετικές δημοσκοπήσεις, ο Λοβέρδος έρχεται δεύτερος.
Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, θεωρούν ως ικανότερο να ηγηθεί του κόμματός τους, τον άνθρωπο που γκρέμισε τη Δημόσια Υγεία στην Ελλάδα και μας στέλνει σούμπιτους στα ιδιωτικά νοσοκομεία.
Ο άνθρωπος που υποχρέωσε όλους τους ασφαλισμένους να πληρώνουν 5 ευρώ για να περάσουν την πόρτα δημόσιου νοσοκομείου… Ο άνθρωπος που έδωσε κρεβάτια δημόσιων νοσοκομείων σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες…
Ο άνθρωπος που ανακοίνωσε ότι θα παραδώσει τη διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων στις διοικήσεις των ιδιωτικών… Ο άνθρωπος που προχωρά στην κατάργηση των εργαστηριακών εξετάσεων στα νοσοκομεία και ετοιμάζεται να παραδώσει ολόκληρο τον μηχανισμό σε γνωστό ιδιωτικό κολοσσό εργαστηριακών κέντρων, αφήνοντας ακάλυπτα τα νοσοκομεία από εργαστηριακές εξετάσεις τις νυχτερινές ώρες…
Ο άνθρωπος που όχι μόνο αποφάσισε ότι πρέπει να διώχνονται ετοιμόγεννες από τα δημόσια νοσοκομεία, όταν δεν έχουν χρήματα να προκαταβάλλουν τα έξοδα της γέννας, αλλά έκοψε και το δικαίωμά τους να λαμβάνουν το επίδομα τοκετού αν επιλέγουν να γεννήσουν σε δημόσιο νοσοκομείο…
… είναι ο αγαπημένος επόμενος πρόεδρος των Ελλήνων σοσιαλιστών. Όχι! Αυτό δε λέγεται κατάθλιψη. Μαλακία λέγεται και δε σηκώνει θεραπεία. Τίποτα πια δε με παραξενεύει. Ούτε όταν ακούω ανθρώπους να λένε ότι η Τρόικα ήρθε στην Ελλάδα να βάλει επιτέλους τα πράγματα σε μία τάξη.
Σταμάτησα πλέον και να λυπάμαι και να μαλώνω και να συγχύζομαι. Τέρμα και οι ελπίδες, τέρμα όλα. Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Καλά κάνει. Ποια χώρα και αηδίες τώρα; Ποια Δημοκρατία; Ποια Δικαιοσύνη; Μ’ ένα κόκαλο, ξεχνιούνται…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου