Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/12/2011
Αν μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, η πραγματική ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στην αληθινή κοινωνία -και όχι αυτή που μας δείχνουν τα τηλεπαράθυρα- και τους ταγούς της εξουσίας δεν θα μπορούσε να αποδοθεί καλύτερα από ένα και μοναδικό ενσταντανέ που "πάγωσε" για μερικά δευτερόλεπτα την περασμένη Παρασκευή στην αίθουσα της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Εκεί εκδικάστηκε η υπόθεση για το διαβόητο χαράτσι που έχει επιβάλει η κυβέρνηση μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, με την απειλή μάλιστα της διακοπής της ηλεκτροδότησης ακόμη και σε όσους είναι αποδεδειγμένα ανήμποροι να το πληρώσουν.
Η εικόνα ήταν αποκαλυπτική: Στα έδρανα των δικηγόρων αυτών που προσέφυγαν κατά του επαχθούς μέτρου (δικηγορικοί σύλλογοι απ' όλη τη χώρα, συλλογικοί φορείς, συνδικάτα και απλοί πολίτες) ένα πλήθος νομικών συνωστίζονταν και μάχονταν με στέρεα νομικά επιχειρήματα να πείσουν τους δικαστές ότι το χαράτσι είναι παράνομο, αντισυνταγματικό και πλήττει ευθέως την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Την αξιοπρέπεια που δεν είναι ατομικό δικαίωμα το οποίο υπόκειται σε περιορισμούς, αλλά συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας και του σύγχρονου πολιτισμού.
Από την άλλη, στα έδρανα των δικηγόρων του Δημοσίου, τρεις όλοι κι όλοι νομικοί, που πάσχιζαν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, έδιναν μια νομική μάχη που έμοιαζε ότι ούτε οι ίδιοι καλά καλά δεν την πίστευαν, ήταν απελπιστικά μόνοι... Και η απομόνωσή τους δεν ήταν τόσο από το γεγονός ότι ούτε αυτή η ΔΕΗ δεν τόλμησε να ασκήσει παρέμβαση υπέρ του Δημοσίου, όσο από τις αντιδράσεις του ίδιου του κόσμου που βρέθηκε στο ακροατήριο και ψιθύριζε "ψέματα, ψέματα" κάθε φορά που διατυπωνόταν ένα επιχείρημα υπέρ του μέτρου.
Κάποιοι πολίτες μάλιστα, στο τέλος της διαδικασίας, πλησίασαν τους συνηγόρους και εξέφρασαν υποτιμητικά σχόλια για το γεγονός ότι βρέθηκαν κάποιοι να υπερασπιστούν το χαράτσι ενώ οι ίδιοι έμοιαζαν πραγματικά χαμένοι...
Επιχειρήματα όπως "η μεγάλη πλειοψηφία έχει πληρώσει και δεν έχει κοπεί σε κανέναν το ρεύμα", "η ανταποδοτικότητα είναι προφανής γιατί διασφαλίζει την αξία των ακινήτων" και "το κράτος προστατεύει την ιδιοκτησία μέσω του μέτρου γιατί εξασφαλίζεται έτσι ότι δεν θα πτωχεύσει" προκάλεσαν τα μειδιάματα του ακροατηρίου αλλά και την παρέμβαση του προέδρου του ΣτΕ Παν. Πικραμμένου: "Δηλαδή λέτε ότι, αν πληρωθεί το τέλος, θα σωθεί η Ελλάδα και η αξία των ακινήτων της;" αναρωτήθηκε ο επικεφαλής του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου και όσοι παρακολουθούσαν τη δίκη μόνο που δεν χειροκρότησαν...
Η αλήθεια αυτής της μίας και μοναδικής εικόνας είναι αδιάψευστη. Σε μια δημοκρατία, σε μια ευνομούμενη κοινωνία, δεν είναι δυνατόν το κράτος να ευημερεί και οι πολίτες να εξαθλιώνονται. Και πίσω από τους αριθμούς και τις δημοσιονομικές "τρύπες", πίσω από τα ελλείμματα και τους οικονομικούς στόχους που πρέπει να εκπληρωθούν κατά την απαίτηση της ξένης οικονομικής κατοχής, βρίσκονται κανονικοί άνθρωποι, με σάρκα και οστά, που αγωνιούν και πασχίζουν καθημερινά για την επιβίωση.
Βαρύ το χρέος του ΣτΕ σ' αυτή την υπόθεση, που καλείται να κρατήσει την "καυτή πατάτα" επωμιζόμενο ένα βάρος που, όπως είπε και ο κ. Πικραμμένος, δεν του ανήκει.
Μεγάλες και οι προσδοκίες της κοινωνίας, η εμπιστοσύνη της οποίας στο ύστατο καταφύγιό της, τη δικαιοσύνη, έχει κλονιστεί τα τελευταία χρόνια. Κι όπως είπε μία εκ των συνηγόρων των προσφευγόντων παραφράζοντας τον ποιητή, "σήμερα, στην αίθουσα αυτή, ακουμπάει όλη η Ελλάδα"...
Εκεί εκδικάστηκε η υπόθεση για το διαβόητο χαράτσι που έχει επιβάλει η κυβέρνηση μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, με την απειλή μάλιστα της διακοπής της ηλεκτροδότησης ακόμη και σε όσους είναι αποδεδειγμένα ανήμποροι να το πληρώσουν.
Η εικόνα ήταν αποκαλυπτική: Στα έδρανα των δικηγόρων αυτών που προσέφυγαν κατά του επαχθούς μέτρου (δικηγορικοί σύλλογοι απ' όλη τη χώρα, συλλογικοί φορείς, συνδικάτα και απλοί πολίτες) ένα πλήθος νομικών συνωστίζονταν και μάχονταν με στέρεα νομικά επιχειρήματα να πείσουν τους δικαστές ότι το χαράτσι είναι παράνομο, αντισυνταγματικό και πλήττει ευθέως την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Την αξιοπρέπεια που δεν είναι ατομικό δικαίωμα το οποίο υπόκειται σε περιορισμούς, αλλά συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας και του σύγχρονου πολιτισμού.
Από την άλλη, στα έδρανα των δικηγόρων του Δημοσίου, τρεις όλοι κι όλοι νομικοί, που πάσχιζαν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, έδιναν μια νομική μάχη που έμοιαζε ότι ούτε οι ίδιοι καλά καλά δεν την πίστευαν, ήταν απελπιστικά μόνοι... Και η απομόνωσή τους δεν ήταν τόσο από το γεγονός ότι ούτε αυτή η ΔΕΗ δεν τόλμησε να ασκήσει παρέμβαση υπέρ του Δημοσίου, όσο από τις αντιδράσεις του ίδιου του κόσμου που βρέθηκε στο ακροατήριο και ψιθύριζε "ψέματα, ψέματα" κάθε φορά που διατυπωνόταν ένα επιχείρημα υπέρ του μέτρου.
Κάποιοι πολίτες μάλιστα, στο τέλος της διαδικασίας, πλησίασαν τους συνηγόρους και εξέφρασαν υποτιμητικά σχόλια για το γεγονός ότι βρέθηκαν κάποιοι να υπερασπιστούν το χαράτσι ενώ οι ίδιοι έμοιαζαν πραγματικά χαμένοι...
Επιχειρήματα όπως "η μεγάλη πλειοψηφία έχει πληρώσει και δεν έχει κοπεί σε κανέναν το ρεύμα", "η ανταποδοτικότητα είναι προφανής γιατί διασφαλίζει την αξία των ακινήτων" και "το κράτος προστατεύει την ιδιοκτησία μέσω του μέτρου γιατί εξασφαλίζεται έτσι ότι δεν θα πτωχεύσει" προκάλεσαν τα μειδιάματα του ακροατηρίου αλλά και την παρέμβαση του προέδρου του ΣτΕ Παν. Πικραμμένου: "Δηλαδή λέτε ότι, αν πληρωθεί το τέλος, θα σωθεί η Ελλάδα και η αξία των ακινήτων της;" αναρωτήθηκε ο επικεφαλής του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου και όσοι παρακολουθούσαν τη δίκη μόνο που δεν χειροκρότησαν...
Η αλήθεια αυτής της μίας και μοναδικής εικόνας είναι αδιάψευστη. Σε μια δημοκρατία, σε μια ευνομούμενη κοινωνία, δεν είναι δυνατόν το κράτος να ευημερεί και οι πολίτες να εξαθλιώνονται. Και πίσω από τους αριθμούς και τις δημοσιονομικές "τρύπες", πίσω από τα ελλείμματα και τους οικονομικούς στόχους που πρέπει να εκπληρωθούν κατά την απαίτηση της ξένης οικονομικής κατοχής, βρίσκονται κανονικοί άνθρωποι, με σάρκα και οστά, που αγωνιούν και πασχίζουν καθημερινά για την επιβίωση.
Βαρύ το χρέος του ΣτΕ σ' αυτή την υπόθεση, που καλείται να κρατήσει την "καυτή πατάτα" επωμιζόμενο ένα βάρος που, όπως είπε και ο κ. Πικραμμένος, δεν του ανήκει.
Μεγάλες και οι προσδοκίες της κοινωνίας, η εμπιστοσύνη της οποίας στο ύστατο καταφύγιό της, τη δικαιοσύνη, έχει κλονιστεί τα τελευταία χρόνια. Κι όπως είπε μία εκ των συνηγόρων των προσφευγόντων παραφράζοντας τον ποιητή, "σήμερα, στην αίθουσα αυτή, ακουμπάει όλη η Ελλάδα"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου