November 30th, 2011 | Author: kartesios 
Η ανεργία θα είναι μεγαλύτερη. Σε αυτά τα ποσοστά που αναφέρουν δεν υπολογίζουν τους δημόσιους υπαλλήλους που θα βγουν στην εφεδρεία και για 2 χρόνια θα παίρνουν το 60% του μισθού τους.
Όχι, δεν τους θεωρώ άνεργους και αυτούς. Απλώς θα προτιμηθούν από τους εργοδότες. Οι υπάλληλοι σε εφεδρεία σαφώς και δε θέλουν ένσημα. Όμως ακόμα σαφέστερα κι εφόσον έχουν ήδη κάποιο εισόδημα, θα δεχτούν να πληρώνονται ακόμη λιγότερο από τους σημερινούς σκλάβους.
Αν, λοιπόν, βγουν σε εφεδρεία 150.000 υπάλληλοι, τότε ένα μεγάλο μέρος αυτών θα βρει ευκολότερα απασχόληση ή ακόμη και θα κληθεί να αντικαταστήσει μέρος του υπάρχοντος προσωπικού.
Η ανεργία το 2012 θα ξεφύγει σε ποσοστά πρωτοφανή. Όσο κι αν αυτή εμφανίζεται με ψυχρά νούμερα σε άψυχους πίνακες με διαγράμματα, είναι επώνυμη. Ακόμη κι αν ο άνεργος δεν έχει άλλα στόματα να θρέψει, θα έχει το δικό του στομάχι που πρέπει να γεμίσει.
Πολλοί άνεργοι, λιγότερο χρήμα στην αγορά, ύφεση που θα οδηγήσει σε λουκέτα και λουκέτα που θα γεννήσουν κι άλλους άνεργους. Φαύλος κύκλος δίχως τελειωμό. Τράπεζες που θα κατάσχουν διαρκώς ό,τι βρουν, άστεγοι που ακόμη κι αν δε γίνουν πλειοψηφία ή κανόνας, θα γεμίσουν τα παγκάκια.
Διότι σήμερα δε μετράμε ως άστεγο αυτόν που επέστρεψε να μείνει στο πατρικό του ή φιλοξενείται από κάποιον συγγενή. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, αυτή η φιλοξενία θα λάβει τέλος. Και θα βγουν κι άλλοι στο δρόμο.
Θα μείνουν κι άλλα σπίτια ξενοίκιαστα. Όσο κι αν πέσουν οι τιμές των ενοικίων, πόσα να δώσεις όταν δε θα έχεις φράγκο; Κι όλα αυτά είναι ένας δρόμος δίχως επιστροφή. Ένας δρόμος που δεν τον επιλέξαμε. Μας τον επέβαλαν, αλλά τον ανεχόμαστε.
Η λύση της μετανάστευσης δε θα έχει πολύ μέλλον. Αν η οικονομία της Γαλλίας αρχίσει να τρέμει, τότε θα έχει να παλέψει με τους μετανάστες που ήδη φιλοξενεί. Κι αν αρχίσει να χάνει τα «Α» της η Γαλλία στην αξιολόγηση, τότε θα ξεκινήσει το ντόμινο με τις υπόλοιπες χώρες και οι μετανάστες θα γίνουν παντού ανεπιθύμητοι.
Το 2012 θα είναι η πρώτη χρονιά της πραγματικής καταστροφής. Ως τώρα προβάραμε το ρόλο του απεγνωσμένου. Ήρθε η ώρα να μας πετάξουν στη σκηνή και να δώσουμε την παράστασή μας.
Πρόκειται για μονόδρομο. Έτσι είναι ή υπάρχει λύση; Μάλλον υπάρχει. Τα αδιέξοδα που έχτισαν γύρω μας, μπορούν άνετα να γκρεμιστούν. Αυτή τη στιγμή δεν κάνουμε τίποτε άλλο από τα να προσπαθούμε να κρατήσουμε τις τράπεζες μακριά από ζημιές.
Κοντά 200 δισ. ευρώ που θα μπορούσαν να δοθούν στην αγορά, σε μισθούς, σε συντάξεις και να παρθούν ανάσες για την οικονομία, παντελονιάζονται από τους τραπεζίτες.
Η οικονομία έτσι όπως έχει στηθεί, ίσως και να έχει ανάγκη τις τράπεζες. Εμείς όμως, πόση ανάγκη τις έχουμε; Λένε ότι αν καταρρεύσουν οι ελληνικές τράπεζες, τότε δε θα μπορούν να δανειστούν και με τη σειρά τους δε θα μπορούν να δανείσουν το Κράτος. Ναι, και; Τι γίνεται που δανείζουν το Κράτος; Οι μαύρες τρύπες του διαρκώς μεγαλώνουν, τα ελλείμματά του ξεχειλώνουν, τα έσοδα είναι ανύπαρκτα.
Αυτή είναι η αρχή και το τέλος του κύκλου, που τελικά μόνο φαύλος δεν είναι. Μια χαρά μπορεί να κλείσει και να ξαναπάμε από την αρχή. Δεν αντιλαμβάνομαι τι περιμένουμε. Να μας πετάξουν από την ευρωζώνη η Γερμανία μαζί με το τσιράκι της τη Γαλλία; Όλοι το ξέρουμε ότι έτσι θα γίνει. Γράφεται και λέγεται επίσημα πλέον.
Οπότε γιατί συνεχίζουμε να ξεχρεώνουμε δάνεια; Δεν πληρώναμε τα χρωστούμενα με τους υπέρογκους τόκους μόνο και μόνο για να μείνουμε στην ευρωζώνη; Μα δε θα μείνουμε. Είτε αυτή θα καταρρεύσει, είτε θα συρρικνωθεί και θα μείνουμε απ’ έξω.
Είναι θέμα αξιοπρέπειας να φανούμε εντάξει στις υποχρεώσεις μας απέναντι στους δανειστές – τοκογλύφους μας, όπως επανειλημμένα τονίζουν οι καθεστωτικές τσίτες του νεοφιλελευθερισμού;
Και η αξιοπρέπεια απέναντι στη χώρα και τους εαυτούς μας, πού πήγε; Την κατάπιε η λέσχη Μπίλντερμπεργκ; Δε μπορώ να αντιληφθώ τι ακριβώς περιμένουμε και δεν παίρνουμε τις αποφάσεις να αλλάξουμε πολιτική; Όχι να αλλάξει πολιτική η πολιτική εξουσία. Αυτή είναι υποκατάστημα της Μπούντεσμπανκ.
Εμείς εννοώ να αλλάξουμε πολιτική. Να σταματήσουμε εδώ τη θυματοποίησή μας. Δε λέω να βγούμε στους δρόμους και να διαδηλώσουμε ειρηνικά. Λέω να βγούμε και να τα ρημάξουμε όλα. Πολιτικούς, κόμματα, ΔΝΤ . Να τα σκουπίσουμε πριν μας σκουπίσουν εκείνα και μας ρίξουν στον πρώτο υπόνομο που θα βρουν.
Ανεύθυνος, λαϊκιστής και απλουστευτικός είμαι, ε; Εντάξει. Το 2012 είναι κοντά. Όμως τότε η λύση για να κάνουμε μια νέα αρχή θα είναι πολύ μακριά. Τα φίδια, τον φασισμό και την ηλιθιότητα τα σκοτώνεις όσο είναι μικρά. Μόλις μεγαλώσουν σε έφαγαν.
Εντός ολίγου το πάρτυ αρχίζει. Θα βγούμε γυμνοί και εξαθλιωμένοι στη σκηνή να κάνουμε τις πόρνες στους τραπεζίτες, τους φοροφυγάδες και τους πολιτικούς. Καλή χρονιά στον πούτσο τους κι αέρα στα κωλιά μας, υπερήφανοι Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου